en boktan hissettiğim zamanlarda, etraftaki herşeyi azaltmak istiyorum.
silmek. delete.
o kadar minimize olmak ki, varlığıma dair bir iz bulunamasın.
baktığım yerde kendimi görmeyeyim.kocaman bir çöp poşetine doldurup atayım herşeyi, yatacak yatak kalsın. yiyecek kap, içecek bardak. kişisel hiçbirşey değil ama. nadir anlarda kullanmayı sevdiğim o kahverengi kupayı atıp kurtulayım kendimden, petrol rengi yastık kılıfı demoklesin kılıcı gibi "tercih edilmiş" nesneler niteliğinde çıkıp, yok oluversin. yazdıklarımı silip, çizdiklerimi geri dönüşümsüz çöpe sallayayım. hiç var olmamış olsunlar.
azala azala kalmayayım hiç.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder